Uczniowie EF Academy Oksford pochodzą z całego świata i różnych kultur. Jak dostosować swoje metody nauczania, aby uwzględniały różnorodne perspektywy i doświadczenia artystyczne w Twojej klasie?

Oddaję uczniom centralne miejsce w klasie i uświadamiam im, że ich wkład i zaangażowanie są bezpośrednio powiązane z ich oceną końcową. Powstrzymuję się od dawania im wykładów lub list rzeczy, których muszą nauczyć się na pamięć, ponieważ jest to bezcelowe w literaturze. To ich interpretacja, zrozumienie, refleksje, powiązania, jakie tworzą między tekstami, doprowadzą ich do stworzenia najlepszego dzieła. Zwykle kładę nacisk na umiejętności, a nie na treść, ponieważ umiejętności można zawsze i w nieskończoność dostosowywać do wszelkiego rodzaju kontekstów.

Zadaję wiele pytań, a oni tworzą własne odpowiedzi, własne treści, pozwalając, aby ich osobowości wpływały na odpowiedzi. Koncentruję się także na zadaniach kreatywnych, takich jak utworzenie profilu postaci z książki na Instagramie, stworzenie reklamy dla określonej grupy docelowej lub wymyślenie alternatywnego zakończenia książki. Tego rodzaju zadania pozwalają uczniom na dobrą zabawę i duży wkład własny. Pozwala mi to również zobaczyć, jak głębokie jest ich zrozumienie.

Zajęcia, w których zróżnicowanie kulturowe czyni je jeszcze bardziej interesującymi, to Teoria Wiedzy. W TOK oceniamy naszą wiedzę i zastanawiamy się nad pytaniami i implikacjami wynikającymi z doniesień prasowych lub dylematów etycznych. To, co najbardziej kocham w TOK, to momenty, gdy uczniowie, którzy mieli ustalony punkt widzenia, konfrontują się z innymi punktami widzenia uczniów z innego kraju i nagle zdają sobie sprawę, że odpowiedzi nie są tak łatwe, jak im się wydawało. To krytyczne myślenie nabiera kształtów i byłoby większym wyzwaniem, gdyby wszyscy uczniowie pochodzili z tego samego kraju i mieli to samo pochodzenie.

Co jest najlepsze w Twojej pracy?

Są trzy takie rzeczy! Po pierwsze uczniowie, zwłaszcza aby obserwacja, jak się rozwijają w stosunkowo krótkim czasie. Niezależnie od ocen, uczniowie są w podróży i przyjemnością jest obserwowanie, jak dojrzewają, jak zdobywają umiejętności na całe życie, jak radzą sobie z wyzwaniami, jak rozwijają swoją osobowość. Ponieważ nasze klasy są małe, oznacza to, że rozwija się relacja między nauczycielem a uczniami, a poznanie ich jest przywilejem, którego nie miałabym w większej szkole.

Podoba mi się także elastyczność, jaką mam, jako nauczyciel, jeśli chodzi o dostosowanie zajęć do konkretnej klasy. Jeśli klasa nie chce pracować z daną książką, daję im inny wybór lub jeśli uważam, że mogą zająć się trudniejszą książką niż ta, którą miałam na myśli, idę za tym. Będąc dyrektorką ds. języka i literatury cieszę się, że mogę zapewnić taką samą elastyczność moim współpracownikom. Nauczanie z książek, tekstów i tematów, których chcemy uczyć, sprawia, że wszyscy są lepszymi nauczycielami i cieszę się, że mogę być częścią fantastycznego zespołu, który działa na tym froncie.

Wreszcie, jedną z najlepszych rzeczy jest pozalekcyjny klub TED Talk, który prowadzę co tydzień. W tym klubie przyjemnością jest obserwowanie, jak uczniowie znajdują to, co ich pasjonuje i przekształcają to w przemówienie TED. Nawet ci, którzy nie będą publicznie przemawiać na koniec, zyskują na tym, a ja mogę ich poznać od strony, której nie widzę w klasie.

Jaka jest najtrudniejsza część Twojej pracy?

Moim największym wyzwaniem jest znalezienie książek i materiałów, które będą angażujące i istotne dla uczniów w świecie, w którym nowe sposoby czytania przejmują to, co uważałam za normę. Jestem rozdarta między zachęcaniem klasy do odkrywania wielu perełek literackiego świata a kwestionowaniem ich znaczenia. Zawodowo zajmuję się analizą literatury w sposób kanoniczny, ale w przypadku uczniów znacznie lepiej sprawdza się analiza Banksy’ego, powieści graficznych czy filmów wideo i jest to kierunek, któremu chcę się bardziej przyjrzeć. Żyjemy w czasach, w których tradycyjne sposoby nauczania są kwestionowane i jestem zwolenniczką przyjmowania nowych rozwiązań. Byłabym zachwycona, gdyby przed moją emeryturą uczniowie mieli możliwość wyboru rodzaju egzaminu, który najbardziej im odpowiada, zamiast odwiecznego eseju, na który nalegają komisje egzaminacyjne.

Czy masz jakieś ulubione książki lub gatunki, których uczysz na zajęciach z literatury? Dlaczego nauczanie o nich jest szczególnie interesujące?

Lubię uczyć sztuk teatralnych, ponieważ łatwo jest ożywić je na lekcjach, prosząc uczniów o przeczytanie poszczególnych części. Makbet od dawna jest jedną z moich ulubionych sztuk i nadal jest bardzo aktualny dla współczesnego świata, jeśli zamienimy wiedźmy na, powiedzmy, media społecznościowe. Lubię też uczyć dystopii, ponieważ mówią one wiele prawd o naszym społeczeństwie. "Opowieść podręcznej" jest szczególnie wciągająca, ponieważ Atwood nie wymyśliła nic z tego, co dzieje się w książce, czerpiąc inspirację z różnych totalitarnych zasad narzuconych kiedyś przez ludzi innym istotom ludzkim. Staram się wybierać tematy, które mogą przemówić do nastolatków, takie jak niesprawiedliwość, reprezentacja kobiet lub świat pracy i jestem otwarta na ich sugestie.

Co Twoim zdaniem wyróżnia EF Academy Oksford i jej społeczność?

Niewątpliwie jakość relacji zachodzących wewnątrz społeczności szkolnej. To mała szkoła, w której panuje rodzinna atmosfera. Każdy pracownik, zarówno akademicki, jak i opiekun z akademika, aż do wicedyrektora i dyrektora szkoły, dba o pozytywne relacje z uczniami. Inną rzeczą jest oczywiście ogromna różnorodność kulturowa w szkole. Odkrywanie ogromnej różnorodności praktyk i idei kulturowych na świecie zawsze uczy pokory i zmienia perspektywę. Organizujemy coroczne targi kultury, aby podkreślić kilka z tych praktyk, ale to, co czyni EF Academy wyjątkową, to fakt, że są to targi kultury przez cały rok!